Κούπα Saidschitzer Bitter Wasser
Zaječická πικρό νερό (Saidschitzer Bitter Wasser, Sedlitz Water) είναι ένα παγκοσμίου φήμης φυσικό φάρμακο με πλούσια ιστορία. Γνωστή από τον 17ο αιώνα σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, δεν της επιτρεπόταν Zaječická πικρό νερό λείπει από οποιαδήποτε έντυπη εγκυκλοπαίδεια. Το όνομα "Zaječická" χρησίμευσε επίσης ως πρότυπο ποιότητας και εφέ, το οποίο μιμήθηκε πολλές φορές.
Πρακτικά όλες οι παγκόσμιες φαρμακευτικές εταιρείες του περασμένου και του προηγούμενου αιώνα παρήγαγαν Seidlitz Powders, που αν και δεν είχε καμία σχέση με το νερό Zaječická (ή Sedlecká), αλλά χρησιμοποιούσε το περίφημο όνομά του. Μπορούμε λοιπόν να δούμε την ιστορία της χρήσης αυτού του μοναδικού φυσικού πόρου, τον οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακόμα και σήμερα.
Saischitzer Bitterwasser
Το χωριό Zaječice u Mostu
Οι παλαιότερες γραπτές αναφορές για το Zaječice χρονολογούνται από το 1413. Το όνομα του χωριού Zaječice προέρχεται από γλωσσολόγους από το όνομα της έδρας του "λαού Zaječice". Σε μεταγενέστερους χρόνους, η εύφορη γη στην περιοχή συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του κτήματος Bílin των Lobkovic, οι οποίοι κατείχαν το Zaječice μαζί με τον Bečov μέχρι το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το χωριό επλήγη από πολεμικά γεγονότα ήδη από τον 15ο αιώνα και ξανά αργότερα κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο, όταν, όπως και άλλα στην περιοχή, κάηκε, ερημώθηκε και ξαναχτίστηκε.
Ο Δρ. Φρίντριχ Χόφμαν
Ανακάλυψη πικρών αλμυρών πηγών το 1717
Ο 18ος αιώνας επέφερε μια αλλαγή στον αγροτικό χαρακτήρα των Zaječice, Bečov, Sedlec, Korozluk και Vtelno. Εκείνη την εποχή, κοντά στο γειτονικό χωριό Sedlec, στο κτήμα του Τάγματος των Σταυροφόρων με τον Ερυθρό Αστέρα, ο γνωστός λουτρολόγος Dr. Φρίντριχ Χόφμαν (προσωπικός ιατρός του Πρώσου μονάρχη) το λεγόμενο «πικρό νερό». Αυτός ο γιατρός, που έζησε μεταξύ 1610 και 1742, ήταν από τους πρώτους που αναγνώρισε τις ευεργετικές επιδράσεις των διαφόρων μεταλλικών νερών για μεμονωμένες ασθένειες και εστίασε όλη του τη ζωή στην αναζήτηση ιαματικών πηγών.
Ο Δρ. Ο Friedrich Hoffmann μετακόμισε κυρίως στην περιοχή της περιοχής Podorušno Horá, αλλά και αλλού, στο κτήμα Šporková κοντά στο Kuksu, και πολλές από τις κορυφαίες πηγές μας οφείλουν τη φήμη τους σε αυτόν σε μεγάλο βαθμό. "Πικρό νερό» ανακαλύφθηκε στο Zaječice το 1717. Οι γιατροί της εποχής συνιστούσαν να πίνουμε πικρό νερό κατά της απώλειας της όρεξης, της παχυσαρκίας, των ασθενειών του στομάχου και της χοληδόχου κύστης, κατά της στένωσης των αρτηριών, των δερματικών παθήσεων, καθώς και στη νευρολογία.
Οι σκόνες Sedlec παράγονταν από φαρμακευτικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο
Ο Δρ. Ο Friedrich Hoffmann δημοσίευσε την ανακάλυψή του το 1725 σε ένα βιβλίο "Der zu Sedlitz in Böhmen neu entdeckte bittere purgierende Brunnen", που προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί ο Δρ. Ο Hoffmann περιέγραψε το αλάτι που λαμβάνεται με εξάτμιση από αυτό το νερό ως πανομοιότυπο με το πικρό Άλατα Epsom στην Αγγλία, ευρέως γνωστό και περιζήτητο.
Ο Franz Ambrosius Reuss, ένας σημαντικός λουτρολόγος, εκδίδει στη συνέχεια ένα βιβλίο γραμμένο στα γερμανικά στην Πράγα το 1791 Das Saidschützer Bitter-Wasser physikal, chemisch und medizinisch beschrieben.
First Bitter Water Stores (1770)
Saidschitzes Mattias Losisches Bitter Wasser
Η ανάπτυξη της εκμετάλλευσης των πηγών διεκόπη Αυστρία-Πρωσία ο πόλεμος για τη Σιλεσία, όταν οι υψηλές συνεισφορές στις εχθρικές μονάδες στην επικράτεια του Μόστεκ και η προσπάθεια να σωθεί η περιουσία απέστρεψαν την προσοχή από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις.
Γύρω στο 1770, ο Matyáš Loos, ένας ντόπιος Zaječice, ανακάλυψε στη γη του «πικρό νερό» με σημαντική ευεργετική επίδραση, άρχισε να το αντλεί και να το διανέμει. Στη συνέχεια, ο τρόπος επιχειρηματικής δραστηριότητας των αγροτών επεκτάθηκε πολύ σε αυτόν τον τομέα. Ήταν η πρώτη δραστηριότητα εξόρυξης στα λεγόμενα «φρέατα αγροτών» στην περιοχή των βουνών Pod Ore.
Ο Matyáš Loos άρχισε να πλουτίζει πολύ νωρίς από την επιχείρησή του και από τα έσοδα από την πώληση «πικρού νερού» έχτισε ένα παρεκκλήσι στο Zaječice στα τέλη του 1780, το οποίο αφιέρωσε Φερδινάνδος της Καστίλλης.
1781 - Το Prameny καταλαμβάνεται από το κτήμα Lobkovice
Οι πηγές με «πικρό νερό» έγιναν μια σημαντική εγκατάσταση. Το νερό διανεμήθηκε σε πέτρινα μπουκάλια, το Τάγμα των Σταυροφόρων γέμισε γυάλινα μπουκάλια με νερό στο μητρικό τους μοναστήρι στην Πράγα, που ήταν σπάνια εκείνη την εποχή. Τα έσοδα από τις πηγές συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον του αρχοντικού Lobkovice, το 1781 καταγράφηκαν τα πηγάδια, τα ιδιωτικά πηγάδια των μικρών αγροτών καταργήθηκαν και μόνο οι ισχυρότεροι και πλουσιότεροι έμειναν στη διαχείριση του αρχοντικού. (Παρεμπιπτόντως, αυτά χρησιμοποιούνται με επιτυχία ακόμη και σήμερα).
Καθαρίστηκε και αφαιρέθηκε οτιδήποτε θα έβλαπτε το νερό, ειδικά η εισροή επιφανειακών υδάτων. Το πικρό νερό στη συνέχεια γεμίστηκε σε επώνυμα μπουκάλια από πέτρα. Εκείνη την εποχή υπήρχαν 23 πηγάδια στο Zaječice. Το πικρό νερό Zaječická σημειωνόταν με ειδική σφραγίδα στην Πράγα όταν εξήχθη, καθώς πολύ συχνά αποτελούσε αντικείμενο παραχάραξης.
Μια σφραγίδα που εγγυάται την αυθεντικότητα του πικρού νερού Zaječice
Πικρά νερά από τα γύρω χωριά
Wteln Bitterwasser - πολύ πιο κοντά στο χωριό Vtelno
Επίσης αυξανόταν το ενδιαφέρον στη γύρω περιοχή για τον πλούτο που έφερναν οι ευεργετικές πηγές. Στους γείτονες Κοροζλούκι, που αγόρασαν οι Helle και Mendel, είχαν σκάψει ένα πηγάδι με μια πηγή πικρού νερού, το αντλούσαν και το μοίραζαν και έτσι αύξησαν σημαντικά την οικονομική αξία της γης και της αυλής. Έμπαινε και πικρό νερό Rudolice κοντά στο Most στο κτήμα Gut Kahn, και διαφημιστικά κείμενα για αυτήν δημοσιεύτηκαν εδώ από το 1826 μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πικρό νερό από το κοντινό Bylan u Mostu γνώρισε επίσης μεγαλύτερη εξάπλωση. Ωστόσο, αυτό το νερό δεν ήταν αληθινό πικρό νερό τύπου θειώδους-μαγνήσιου, αλλά ήταν νερό θειώδες-μαγνήσιο-νάτριο, το οποίο είναι ποιοτικά χειρότερο και πιο δύσκολο να γίνει αποδεκτό από τον ανθρώπινο οργανισμό. Λόγω της περίπλοκης φωνητικής μεταγραφής της λέξης Bylany, το νερό Bylan είχε πολλές παραλλαγές ονομάτων: Pillna Bitterwasser, Pülna Bitter Wasser, Püllnauer Bitterwasser, Pillnaer Bitter Wasser και παρόμοια.
A. Ulbrich PILLNAER Bitter wasser
Το 1820, ο έμπορος A. Ulbrich μίσθωσε τις πηγές, έχτισε ένα σπίτι σπα στο χωριό και άρχισε να εμφιαλώνει το φαρμακευτικό νερό σε αυθεντικά μπουκάλια και να το εξάγει σε μεγάλες ποσότητες. Το μεταλλικό νερό Bylan εξαγόταν σχεδόν σε όλη την Ευρώπη μέχρι την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ανάπτυξη του Zaječice ως ιαματικό οικισμό, κατασκευή του Εργαστηρίου
Από τα υπάρχοντα καλοδιατηρημένα εκθεσιακά κτήματα στο Zaječice, είναι προφανές ότι ο οικισμός ανέπτυξε ιαματικό χαρακτήρα. Τα έγγραφα είναι οικοδομές Νο. 12, 10, 14, 1 και 4.
Εργαστήριο Zaječické 1900
Στα μέσα του 19ου αιώνα, ορισμένα κτήματα είδαν την ανέγερση διαμερισμάτων για μισθωτούς εργάτες με τις οικογένειές τους. Η φροντίδα του πικρού νερού Zaječice ανέλαβε αργότερα αποκλειστικά το κτήμα Lobkovice. Για ευκολότερη μεταφορά, το νερό παχύνθηκε με εξάτμιση και έγινε ακόμα πιο αποτελεσματικό στη συγκέντρωση. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, η περιοχή Zaječice ήταν ο κύριος ευρωπαϊκός προμηθευτής πικρού νερού.
Κατάστημα επωνυμίας στην Κίνα
Η σημερινή ημέρα του πικρού νερού Zaječické
Επί του παρόντος, το πικρό νερό Zaječická και τα ευεργετικά του αποτελέσματα είναι εξαιρετικά δημοφιλή στην Ασία, ειδικά στην Κίνα, όπου αποκαλείται «μπλε ευγενής» λόγω της χαρακτηριστικής συσκευασίας του σε μπλε κοβάλτιο. www.sqwater.com.